Witajcie kochani!

Dzisiaj przekażę wam mój wiersz pt. "Perypetie sezonowe", który napisałam już kilka tygodni temu. Uważam ,że idealnie pasuję do tego czasu ,w którym każdy z nas chcę już wiosny! 

W tym wierszu chciałam pokazać kontrast obecnej pory roku - zimy. Nie chce obrazić wszystkich fanów zimy! Ja sama bardzo ją lubię ,ale chyba nikt nie zaprzeczy ,że może być trochę zdradliwa.Wszyscy kochamy śnieg. Myślimy o sankach ,bitwach na śnieżki, nartach... ,ale gdy już śnieg przeszkadza nam w dotarciu do szkoły czy dojściu do sklepu nie jest tak kolorowo. Chciałam ukazać zimę jako coś pięknego ,ale też kłopotliwego.

 " Perypetie sezonowe"

Zimę kocham!

Gdy się błyszczy i tak skrzypi 

płatki śniegu na języki

romantyczne, urokliwe.

Będę zawsze kochać zimę!

Lecz gdy w bucie potop szwedzki,

ślisko ,a na ziemi leżą dzieci

krew do twarzy nie dopływa

z nosa cieknie wydzielina.

Przyrzekałam, że zimę kocham i kochać będę,

ale palce skrzyżowałam, więc prawie nie skłamałam

bo jeśli od miłości się choruje

i cały czas źle się czuje

to poczekam i odpocznę

a zakocham to się w wiośnie.